Czosnek na bakteryjne zapalenie pochwy. Zarówno obrane ząbki czosnku jak i czosnek w kapsułkach może pomóc Ci zredukować objawy, jakie niesie za sobą bakteryjne zapalenie pochwy. Możesz przyjmować je raz lub dwa razy dziennie, aplikując ostrożnie na zainfekowany obszar. 5. Herbata rumiankowa. Poza tym trzeba pamiętać, że istnieje wiele sposobów na nawilżenie pochwy. W aptekach dostępne są lubrykanty, które miejscowo łagodzą dolegliwości. W aptekach można kupić bez recepty żele nawilżające, globulki nawilżające, kremy nawilżające do pochwy i płyny nawilżające pochwę. Preparaty te różnią się składem i zanikowe zapalenie pochwy; infekcje obszarów intymnych; zwiększone parcie na mocz; nieprzyjemne uczucie pulsowania i swędzenia sromu. Domowe sposoby na suchość pochwy. Jeżeli objawy suchości pochwy dają o sobie znać tylko podczas aktywności seksualnej, zainwestuj w dobrej jakości lubrykant. Objawy atrofii pochwy to m.in. suchość warg sromowych, atroficzne zapalenie sromu, pieczenie, swędzenie, nawracające stany zapalne pochwy, ból podczas stosunku. Zmiany te wynikają z zaburzeń i zmian hormonalnych, a konkretnie pojawiają się w wyniku mniejszego stężenia estrogenów i innych hormonów steroidowych. Nieleczona atrofia Domowe sposoby na ból żołądka, zapalenie i jego podrażnienie to między innymi dziurawiec, karczoch czy siemię lniane. Wśród leków na żołądek bez recepty ulgę przynoszą preparaty zmniejszające wydzielanie kwasu solnego w żołądku (tzw. inhibitory pompy protonowej), np. omeprazol. Jak leczyć zanikowe zapalenie pochwy? Zanurzyć tampon w jogurcie naturalnym, najlepiej domowym bez dodatku cukru. Włożyć do pochwy na 2 godziny. Po wyjęciu spłukać letnią wodą. Stosować 2 x dziennie. Ocet jabłkowy. Enzymy zawarte w occie jabłkowym pomagają regulować pH pochwy, co z kolei zapobiega rozwojowi drożdży, grzybów i patogennych bakterii. mHx04y. Suchość pochwy – problem kobiet z niskim poziomem estrogenów. Jak sobie radzić z tą dolegliwością? Istock,com Opublikowano: 14:40Aktualizacja: 14:08 Suchość pochwy jest dolegliwością kobiet w okresie okołomenopauzalnym. Związane jest to ze zmniejszoną ilością wydzielanych przez jajniki estrogenów. Zmniejsza się wówczas ilość wytwarzanego w pochwie śluzu, powodując uczucie suchości. Istnieją jednak wyroby medyczne, które z łatwością sobie z nią poradzą. Suchość pochwy – przyczynySuchość pochwy – konsekwencjeSuchość pochwy – leczenie Suchość pochwy jest kłopotliwym schorzeniem, znacząco zmniejszającym komfort życia. Dyskomfort odczuwany jest przede wszystkim w życiu codziennym. Jeśli kobieta odczuwa taką dolegliwość, powinna zgłosić się do lekarza, gdyż może ona nie tylko wynikać z fizjologicznych zmian organizmu, ale również być objawem schorzeń ginekologicznych. Suchość pochwy – przyczyny Za pierwszą i podstawową przyczynę suchości pochwy uznaje się zaburzenie równowagi w gospodarce hormonalnej jajników. Za prawidłowe nawilżenie pochwy odpowiedzialne są estrogeny. Spadek ich poziomu powoduje zmniejszenie wydzielania śluzu w pochwie. Obniżony poziom estrogenów, związany z zaburzeniami w funkcjonowaniu jajników, dotyka głównie kobiet w połogu, karmiących piersią oraz będących w okresie menopauzalnym. Kolejną przyczyną mogą być infekcja dróg rodnych lub nieprawidłowości w budowie ściany macicy, w której obecne są komórki odpowiadające za produkcję i wydzielanie śluzu w pochwie. Suchość pochwy może być również powikłaniem cukrzycy i niewydolności nerek. Wpływ na nawilżenie pochwy mają również: przewlekły stres, przemęczenie, osłabienie, przebyte operacje ginekologiczne, reakcja na środki do higieny intymnej, stosowanie antykoncepcji hormonalnej czy zażywanie niektórych grup leków, takich jak na przykład: antydepresanty, antybiotyki, leki moczopędne czy antyalergiczne. Ważnym czynnikiem predysponującym do wystąpienia suchości w pochwie jest czynnik psychogenny. Strach przed stosunkiem seksualnym, bólem z nim związanym wywołuje silny stres, który może powodować osłabienie nawilżenia pochwy. Suchość pochwy – konsekwencje Suchość pochwy objawia się grupą dolegliwości, które znacznie obniżają jakość i komfort życia, a należą do nich: podrażnienie i uczucie pieczenia w pochwie, spadek libido, spowodowany brakiem przyjemności podczas odbywania stosunku seksualnego, plamienie, wynikające z pękania naczyń krwionośnych znajdujących się w pochwie, dyskomfort bólowy podczas chodzenia, zanikowe zapalenie pochwy, nawracające infekcje dróg intymnych, naglące parcie na mocz, uczucie pulsowania w pochwie. Suchość pochwy – leczenie Leczenie suchości pochwy i radzenie sobie z nią uzależnione jest od przyczyny i objawów. Opiera się głównie na stosowaniu wyrobów farmaceutycznych w postaci globulek i żeli. Częstotliwość ich używania uzależniona jest od stopnia zaawansowania objawów. Jeśli suchość pochwy daje o sobie znać jedynie podczas stosunków seksualnych, należy przed penetracją stosować odpowiednie żele, natomiast jeśli odczuwany jest dyskomfort w życiu codziennym, między innymi podczas chodzenia, trzeba stosować żele/globulki codziennie. Jednak dobór leków i dawkowanie ustala lekarz. Nie należy leczyć suchości pochwy na własną rękę, gdyż można pogorszyć swój stan. Żele powinny zawierać głównie wodę i jak najmniej substancji zapachowych, żeby nie wystąpiło ryzyko dodatkowego podrażnienia. Żel nie powinien zawierać nonoksynolu-9, który podrażnia naskórek pochwy, wywołując uczucie dyskomfortu. Może wypróbujesz lubrykant Wimin? Znajdziesz go w sklepie Hello Zdrowie. Czerp jak największą przyjemność z seksu! Zdrowie intymne i seks WIMIN Lubrykant 55,00 zł U kobiet karmiących piersią i będących w połogu suchość pochwy ustąpi samoistnie po zakończeniu karmienia. Natomiast kobiety, u których osłabienie nawilżenia pochwy wynika ze źle dobranej antykoncepcji hormonalnej, powinny zgłosić się do ginekologa w celu jej zmiany. Jeśli osłabienie nawilżenia wynika ze stanów chorobowych, oprócz leczenia objawowego należy wyeliminować przyczynę. Ważne jest również odpowiednie nawadnianie organizmu. W przypadku przyczyn o podłożu psychogennym warto udać się na psychoterapię. Do domowych sposobów leczenia suchości pochwy należą: wspomniane wcześniej nawadnianie organizmu – minimum dwoma litrami płynów dziennie, noszenie przewiewnej bawełnianej bielizny i stosowanie odpowiedniej diety bogatej w warzywa, owoce oraz ryby. Ważne, aby produkty, które znajdą się w diecie, zawierały fitoestrogeny. Są to substancje działające podobnie jak estrogeny. Znaleźć je można przede wszystkim w: warzywach strączkowych, siemieniu lnianym, pestkach dyni i słonecznika, płatkach owsianych, marchwi, cebuli, gruszkach, czereśniach oraz jabłkach. Ważne również jest ograniczenie spożywania tłuszczy pochodzenia zwierzęcego. Nasze teksty zawsze konsultujemy z najlepszymi specjalistami Zobacz także Treści zawarte w serwisie mają wyłącznie charakter informacyjny i nie stanowią porady lekarskiej. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Alicja Kaczmara Swoją przygodę z medycyna rozpoczęłam już w okresie gimnazjum, gdzie zainteresowałam się biologią człowieka. Z każdym kolejnym etapem edukacji, medycyna stawała się coraz ciekawsza. Zobacz profil Podoba Ci się ten artykuł? Powiązane tematy: Polecamy Zgodnie ze swoją misją, Redakcja dokłada wszelkich starań, aby dostarczać rzetelne treści medyczne poparte najnowszą wiedzą naukową. Dodatkowe oznaczenie "Sprawdzona treść" wskazuje, że dany artykuł został zweryfikowany przez lekarza lub bezpośrednio przez niego napisany. Taka dwustopniowa weryfikacja: dziennikarz medyczny i lekarz pozwala nam na dostarczanie treści najwyższej jakości oraz zgodnych z aktualną wiedzą medyczną. Nasze zaangażowanie w tym zakresie zostało docenione przez Stowarzyszenie Dziennikarze dla Zdrowia, które nadało Redakcji honorowy tytuł Wielkiego Edukatora. Sprawdzona treść data publikacji: 11:00, data aktualizacji: 20:40 Konsultacja merytoryczna: Lek. Beata Wańczyk-Dręczewska ten tekst przeczytasz w 5 minut Zanikowe zapalenie pochwy tłumaczą już synonimy takie jak: atroficzne zapalenie pochwy czy starcze zapalenie pochwy. Co ciekawe, również do tej grupy można zaliczyć niemowlęce zapalenie pochwy i sromu, gdyż u ich podstaw leżą te same mechanizmy. Shutterstock Potrzebujesz porady? Umów e-wizytę 459 lekarzy teraz online Zanikowe zapalenie pochwy - występowanie Przyczyny zanikowego zapalenia pochwy Zanikowe zapalenie pochwy - objawy Dodatkowa ocena zmian zachodzących w pochwie Zanikowe zapalenie pochwy - leczenie Zanikowe zapalenie pochwy - występowanie Zanikowe zapalenie pochwy jest związane z obniżoną produkcją hormonów płciowych (zwłaszcza estrogenów), dlatego najczęściej chorują na nie kobiety w okolicach menopauzy - jednak nie tylko one. Drugim czynnikiem, który występuje u młodych kobiet, jest sztuczne zmniejszenie lub zahamowanie wydzielania estrogenów w przypadku np. operacji i/lub usunięcia jajników. Istotne jest także, iż w przeciwieństwie do innych objawów okresu około- i postmenopauzalnego, objawy związane z zanikowym zapaleniem pochwy nasilają się z czasem, a ich samoistne ustąpienie niestety jest mało prawdopodobne. Przyczyny zanikowego zapalenia pochwy U podstaw zanikowego zapalenia pochwy leży niedobór hormonów płciowych - estrogenów, czyli hipoestrogenizm. Estrogeny wywierają ogromny wpływ i zapewniają prawidłowe funkcjonowanie całego organizmu kobiety oraz układu rozrodczego. Pośród działań estrogenów należy wymienić te, które mają bezpośredni związek z omawianym zagadnieniem, czyli zmiany zachodzące w nabłonku pochwy. Estrogeny poprzez regulację prawidłowego przepływu krwi w splotach naczyniowych regulują metabolizm tkanek ścian pochwy i zapewniają jej elastyczność. Dodatkowo kontrolują wydzielanie płynu pochwowego. Niezbędna dla zachowania prawidłowego stanu pochwy jest fizjologiczna flora bakteryjna pochwy, w której skład wchodzą pałeczki kwasu mlekowego. Bakterie te zapewniają odpowiednią kwaśność środowiska pochwy poprzez produkcję kwasu mlekowego, którego substratem jest glikogen. Zanikowe zapalenie pochwy - objawy Rozwój omówionych powyżej zmian prowadzi do powstania dolegliwości tworzących obraz kliniczny zanikowego zapalenia pochwy. U blisko 30% kobiet głównym objawem jest suchość pochwy. Co czwarta pacjentka skarży się na podrażnienia i świąd pochwy i okolic sromu. Zmiany w środowisku pochwy stwarzają dobre warunki dla drobnoustrojów chorobotwórczych do rozwoju i namnażania powodując stan zapalny pochwy. Ponad 10% zgłasza pojawienie się nieprawidłowych upławów z dróg rodnych. Również co dziesiąta kobieta odczuwa ból w trakcie stosunków płciowych, co określa się mianem dyspareunii. U pewnej części tych kobiet po stosunku płciowym pojawi się krwawienie lub plamienie. Niezwykle istotny jest natomiast fakt, iż w przebiegu zanikowego zapalenia pochwy nie powinno pojawiać się samoistne krwawienie ani plamienie z dróg rodnych. W każdej takiej sytuacji należy się udać do lekarza ginekologa, który zleci dodatkowe badania, niejednokrotnie wraz ze skierowaniem na wyłyżeczkowanie jamy macicy. Jedynie to badanie pozwoli wykluczyć tak niebezpieczną chorobę jaką jest rak trzonu macicy. Należy w tym miejscu jeszcze raz podkreślić, iż zmiany troficzne i wynikające z nich objawy nasilają się z wiekiem, choć stopień uciążliwości objawów jest różny u poszczególnych kobiet. W nowych badaniach wykazano, iż nasilenie objawów pochwowych istotnie wiąże się z współwystępowaniem cukrzycy. Dodatkowo, ciekawostką jest, iż kobiety z mała masą ciała cierpią bardziej z powodu objawów zanikowego zapalenia pochwy niż kobiety otyłe, u których jest większa obwodowa, w tkance tłuszczowej, produkcja estrogenów. Działanie łagodzące objawy suchości pochwy wykazują globulki takie jak globulki dopochwowe Florakcid z kwasem hialuronowym. Dodatkowa ocena zmian zachodzących w pochwie Dolegliwości zgłaszane przez pacjentki są podstawą do rozpoczęcia badań dla postawienia jak najtrafniejszej diagnozy. W celu obiektywizacji oceny stanu pochwy, w praktyce lekarskiej, wprowadzona została punktowa skala. W skali tej ocenia się następujące parametry: wartość pH środowiska pochwy, wydzielinę pochwową, jej konsystencję i kolor. Dalej ocenia się wygląd nabłonka śluzówki i ewentualne wybroczyny czy krwawienia. Punktacji podlega także wilgotność pochwy, fałdy ściany oraz kolor śluzówki. Całe badanie przeprowadza lekarz ginekolog w trakcie badania ginekologicznego we wziernikach. Dodatkowo możliwe jest określenie tzw. cytologicznego indeksu dojrzewania komórek u danej pacjentki. Zanikowe zapalenie pochwy - leczenie Zjawisko zanikowego zapalenia pochwy jest powszechne i dlatego wiele kobiet odczuwa związany z tym znaczny dyskomfort, nawet stres, a u dużej części prowadzi do zaburzeń seksualności i ogólnego obniżenia jakości ich życia. Leczenie ustala lekarz, ponieważ zależy ono od etiologii dolegliwości i obejmuje kilka równorzędnych możliwości. Leczenie przeciwzapalne w sytuacji rozpoznanej infekcji jest szczególnie ważne, gdyż nieleczone może prowadzić do różnych powikłań. Pacjentki powinny zwracać uwagę na materiał i jakość noszonej bielizny i rodzaj stosowanych środków do higieny intymnej oraz unikać substancji drażniących narządy płciowe. Silnie perfumowane środki higieniczne należy zastąpić łagodnymi mydłami o umiarkowanym i dostosowanym do potrzeb składzie. Niejednokrotnie korzystnie wpływa modyfikacja stylu życia, która obejmuje nie tylko zaprzestanie palenia tytoniu tak niekorzystnego dla metabolizmu estrogenów, ale także usunięcie z diety potraw i przypraw nasilających objawy chorobowe. Na liście znajduje się obok alkoholu, czekolada, papryka czy pieprz. Wykazano korzystny wpływ pożycia seksualnego poprzez zwiększenie przepływu krwi przez narządy miednicy mniejszej. Nie należy zapominać także o współistniejących chorobach, z których duże znaczenie zanikowym zapaleniu pochwy ma np. cukrzyca. Prawidłowe wyrównanie glikemii korzystnie wypływa na stan dróg rodnych. Dostępne są liczne probiotyki oraz preparaty o działaniu nawilżającym i wspomagającym procesy gojenia śluzówki pochwy. Wszystkie powyższe metody są często jedynie leczeniem wspomagającym, gdyż najczęściej decydujące znaczenie ma leczenie hormonalne z zastosowaniem estrogenów systemowo lub miejscowo. Wyboru konkretnej postaci i leku dokonuje pacjentka razem z lekarzem ginekologiem z uwzględnieniem indywidualnych potrzeb kobiety. Dolegliwości dróg rodnych stanowią niestety nadal temat tabu, szczególnie dla kobiet w starszym wieku. Błędne jest myślenie, iż nie ma pomocy czy leczenia „w tym wieku”. Najważniejsze jest pomocy szukać, i dlatego tak ważna jest otwarta rozmowa z lekarzem i sformułowanie swoich problemów i potrzeb. Czytaj więcej... Zanikowe zapalenie pochwy Stwardnienie zanikowe boczne - śmiertelna choroba, na którą cierpiał Stephen Hawking Świat obiegła smutna informacja o śmierci znanego brytyjskiego astrofizyka Stephen Hawking, który odszedł w wieku 76 lat. Był najbardziej znanym fizykiem... Stwardnienie zanikowe boczne - akceptacja i życie z chorobą "Oduczyłem się planować. Jeśli będę chodzić na komunii córki, będzie dobrze". Joanna Weyna-Szczepańska Złośliwe zmiany grudkowo-zanikowe Syn.: Papulosis maligna atrophicans, zespół Köhlmeiera-Degosa, zespół Degosa, thrombangitis cutaneointestinalis disseminata, letalny zespół jelitowo-skórny. Def.:... Witamina B może zapobiegać zanikowi mózgu Wysokie dawki witamin z grupy B mogą o połowę zmniejszać patologiczne kurczenie się mózgu u starszych osób, które często poprzedza demencję i chorobę Alzheimera -... Odkryto nowe mutacje odpowiedzialne za stwardnienie zanikowe boczne Stwardnienie zanikowe boczne w niektórych przypadkach może być spowodowane przez mutację genu kodującego białko optineurynę - informują naukowcy z Japonii. Stwardnienie zanikowe boczne Stwardnienie zanikowe boczne (SLA) jest bardzo poważnym schorzeniem polegającym na uszkodzeniu centralnego i/lub obwodowego układu nerwowego. Do głównych objawów... Matylda Mazur Witamina C - znaczenie w organizmie i skutki niedoboru [WYJAŚNIAMY] Witamina C (kwas askorbinowy) to jeden z najważniejszych związków organicznych koniecznych dla odpowiedniego rozwoju większości organizmów żywych. Witamina C... Nietypowy objaw nadciśnienia, na który nie zwracamy uwagi Co trzeci Polak ma nadciśnienie tętnicze. Choroba może być bardzo niebezpieczna, ponieważ prowadzi do zawałów serca i udarów mózgu. Dlatego tak ważne jest, aby... Sylwia Stachura Ćwiczenia na brzuch - o czym pamiętać? 6 skutecznych propozycji ćwiczeń Ćwiczenia na brzuch i boczki nie zawsze przynoszą oczekiwane efekty. Jednak skuteczne ćwiczenia i odpowiednia dieta pozwolą szybko osiągnąć sukces. Podstawą jest... Marta Pawlak Siedem organów, bez których możemy żyć Ludzki organizm działa jak dobrze naoliwiona maszyna. I chociaż każdy element pełni określoną funkcję, to bez niektórych narządów potrafimy przetrwać. Dowiedz... Zuzanna Opolska Fot :Zinkevych / Liszaj to nazwa zmiany zapalnej skórnej o typie grudkowym, która ma charakter przewlekły i może (w niektórych postaciach) powodować miejscowe odczyny zanikowe skóry. Najczęściej spotykane rodzaje tej przypadłości to liszaj płaski (w tym jego odmiana obrączkowata) oraz twardzinowy. Leczenie liszaja w praktyce klinicznej opiera się na silnych lekach przeciwzapalnych, czyli głównie glikokortykosteroidach, a niektórych przypadkach również na lekach immunosupresyjnych, zmniejszających reakcje autoimmunologiczne. W leczeniu domowym podstawowe znaczenie ma prawidłowa pielęgnacja skóry oraz stosowanie domowych środków przeciwzapalnych działających ogólnie lub miejscowo. Czym jest liszaj? Liszaj to choroba skóry, która ma przewlekły, często postępujący charakter. Typowym objawem jest pojawianie się na skórze grudek, które definiowane są jako uniesione obszary o zmienionej barwie (najczęściej żywoczerwonej, purpurowofioletowej albo białawej). Grudki liszajowe mają wielkość 1–4 mm, choć czasem – przy zaostrzeniu choroby lub przy osłabieniu spowodowanym przez inne schorzenie – mogą mieć tendencję do powiększania się i zlewania. Charakterystyczną cechą grudek jest fakt, że powodują znaczny świąd, a w przypadku liszaja twardzinowego narządów płciowych nawet dokuczliwy, uporczywy ból. Jak wygląda liszaj płaski? Liszaj płaski nazwany jest też liszajem czerwonym (w nomenklaturze medycznej odpowiednio lichen planus czy ruber). Grudki są wielokształtne, a ich powierzchnia gładka i błyszcząca. Często obserwuje się tam siatkę jasnych żyłek – tzw. prążki Wickhama. Mogą one być w niektórych przypadkach bardzo liczne i tworzyć centralne przejaśnienia z czerwoną otoczką. Taką formę nazywa się liszajem obrączkowatym (obrączkowym). Miejscami, w których liszaj występuje najczęściej, są przedramiona i ręce, przednia powierzchnia brzucha i okolica lędźwiowo-krzyżowa oraz narządy płciowe i ich okolice. Zmiany mogą jednak pojawiać się na powierzchni całego ciała. Do ich wysypu dochodzi zwykle nagle. Pojawiają się jednocześnie z intensywnym swędzeniem. Drapanie grudek powoduje w krótkim czasie pojawianie się wokół nowych, satelitarnych zmian. Jest to tzw. objaw Köbnera. Ciężkie odmiany choroby prowadzą do przekształcania się grudek w brodawki (dotyczy to głównie goleni) czy pęcherze albo do bliznowacenia skóry owłosionej głowy. Czym jest liszaj twardzinowy? Liszaj twardzinowy i zanikowy (od łacińskiej nazwy lichen sclerosus atrophicus – w skrócie określany jako LSA) to odmiana choroby, której głównym przejawem są białawe grudki i stwardnienie tkanki łącznej w obrębie skóry sromu i prącia. Zmiany prowadzą do zaników skóry, wygładzania się fałdów warg sromowych u kobiet, a u mężczyzn do zwłóknienia i marskości żołędzi. Jest to typowe schorzenie wieku podeszłego. Pojawia się najczęściej u osób, które mają określone predyspozycje genetyczne i u których w procesie przekwitania dochodzi do znacznego obniżenia poziomów hormonów płciowych, głównie estrogenów. Podatne są też osoby cierpiące na choroby autoimmunologiczne dotyczące tkanki łącznej. Przyczyny i kliniczne leczenie liszaja Liszaj jest chorobą, której głównym podłożem są nieprawidłowe procesy autoimmunologiczne i związane z nimi reakcje zapalne i zwłóknieniowe (zanikowe). Duży wpływ na wrażliwość tkanek i możliwość choroby mają też zmiany poziomów hormonów płciowych. Dlatego w terapii liszaja stosuje się (odpowiednio do intensywności objawów klinicznych) silnie działające leki: preparaty immunosupresyjne; glikokortykosteroidy; estrogeny w postaci doustnej lub w plastrach umożliwiających wchłanianie przezskórne. Uzupełniającym postępowaniem w przypadku postępujących stwardnień i zaników skóry są krioterapia i laseroterapia. Domowe leczenie liszaja Wyleczenie liszaja domowymi sposobami jest trudne do zrealizowania ze względu na mechanizm powstawania choroby i konieczność silnego oddziaływania na organizm specjalistycznymi lekami – niezbędnymi, by zahamować lub ograniczyć postęp choroby. Domowe sposoby na liszaje nie są jednak pozbawione znaczenia. Cenne uzupełnienie terapii to na przykład: spożywanie produktów bogatych w witaminę A; miejscowe stosowanie substancji przeciwzapalnych (np. rumianek, szałwia); używanie łagodnych środków znieczulających swędzącą skórę (produkty naturalne zawierające mentol); zachowanie prawidłowej kondycji skóry poprzez codzienną higienę, nawilżanie; chronienie grudek przed zanieczyszczeniem czy otarciami, które groziłyby wtórnym bakteryjnym nadkażeniem, zaostrzeniem procesu chorobowego i gojeniem się zmian z pozostawieniem blizn. W przypadku terapii hormonalnej można ją uzupełniać spożywaniem roślin strączkowych zawierających fitoestrogeny. Największa ich ilość znajduje się w soi. Czy leczenie liszaja sposobami domowymi może być skuteczne? Leczenie liszaja wyłącznie domowymi sposobami najczęściej nie prowadzi – ze względu na złożony charakter tej dolegliwości – do zahamowania postępu choroby. Płyną jednak z niego niezaprzeczalne korzyści: zmniejszenie dolegliwości bólowych i świądu, ograniczenie stanu zapalnego skóry, spowolnienie postępu zmian chorobowych. Stosowanie środków domowych pozwala też często na zmniejszenie dawek leków, które muszą być podawane, by ustabilizować przebieg choroby. Ponieważ preparaty te nie są obojętne dla zdrowia, ich ograniczenie ma pozytywny wpływ na zdrowie całego organizmu. Zobacz wideo: Liszaj twardzinowy. Co trzeba o nim wiedzieć? Bibliografia: Rycroft i inni, Dermatologia, red. pol. L. Rudnicka i inni, tł. P. Traczewski, Warszawa 2014. M. Alam, H. Gladstone, R. Tung, Dermatologia kosmetyczna, red. pol. A. Ignaciuk, Wrocław 2011. Zweryfikowane przez Anne Thestrup Meimbresse Anne, Apteka VardeAnne ma tytuł magistra farmacji na Uniwersytecie Południowej Danii i przez kilka lat pracowała jako farmaceuta w Aptece Varde. Tutaj doradza zarówno klientom, jak i lekarzom w zakresie prawidłowego stosowania produktów medycznych. Tutaj możesz zobaczyć profil Annes. Tutaj możesz zobaczyć profil Anne » Czym jest waginoza? Waginoza to zapalenie pochwy. Pochwa zawiera unikalny system bakterii kwasu mlekowego oraz innych bakterii, grzybów i mikroorganizmów, które współistnieją w zdrowej równowadze. Dopóki masz odpowiedni poziom bakterii, grzybów i innych mikroorganizmów, zachowana jest zdrowa równowaga, a odczuwasz naturalne, ciągłe wydzielanie płynu. To wydzielanie płynu jest znane jest, jako wydzielina. Bakterie zewnętrzne mogą infekować i niszczyć naturalną wewnętrzną równowagę bakterii, powodując stany zapalne i inne problemy. Waginoza to zapalenie pochwy, które występuje, gdy pochwa jest zakażona bakteriami lub grzybami: zwykle powoduje dyskomfort, podrażnienie i wydzielinę o nieprzyjemnym zapachu. Czym jest wydzielina? Czym dokładnie jest wydzielina? Wydzielina to płyn śluzowy połączony z martwymi komórkami naskórka z macicy. Płyn pochodzi z błon śluzowych pochwy i jest wytwarzany jako naturalny sposób jej oczyszczenia. Dlatego codzienna wydzielina z organizmu jest normalna. Wszystkie kobiety, niezależnie od wieku, do pewnego stopnia doświadczają wydzieliny. Ilość wydzieliny, której doświadcza kobieta, jest bardzo różna i nie ma ostatecznej zasady określającej, jaka jest normalna ilość wydzieliny. Wydzielina ma zwykle śluzowatą konsystencję, która jest biała lub przezroczysta. Wydzielina, oprócz tego, że jest samooczyszczającym się płynem z pochwy, jest mechanizmem obronnym. Mikroorganizmy pochwy i bakterie kwasu mlekowego tworzą razem obronę, która zapobiega przedostawaniu się obcych bakterii do narządów płciowych i penetracji macicy, szyjki macicy i jajników. Środowisko pochwy jest kwaśne i zwykle mieści się w zakresie 3,8-4,2 w skali pH. Duża ilość bakterii kwasu mlekowego pomaga utrzymać zdrową pochwę, ponieważ kwaśne środowisko jest bardziej odporne na obce i szkodliwe bakterie. Jak objawia się waginoza? Objawy zapalenia pochwy mogą być liczne, ponieważ przyczyny mogą być różne. Ale typowe objawy zapalenia pochwy obejmują zmianę wydzieliny, swędzenie, podrażnienie, a czasem łagodne krwawienie z pochwy. Zapalenie pochwy może prowadzić do wielu różnych objawów w okolicy pochwy. W większości przypadków będzie to po prostu niewygodne swędzenie wokół ujścia pochwy (warg sromowych). Drapanie tego swędzenia prowadzi do błędnego koła, ponieważ drapanie warg sromowych nie przeciwdziała swędzeniu. Zapalenie pochwy może również powodować bolesność podczas seksu, a także ból i nieprzyjemne odczucia w okolicy pochwy. Zapalenie pochwy może powodować zmiany koloru, tekstury i zapachu wydzieliny, bolesne i nieprzyjemne odczucia, a nawet wszystko razem. Dlaczego masz waginozę Istnieje kilka przyczyn zapalenia pochwy. W większości przypadków brak równowagi lub infekcja może być przyczyną zapalenia pochwy. Zapalenie pochwy można podzielić na różne typy i na tej podstawie przyczyna zapalenia zależy od typu, który masz. Poniżej znajdziesz najczęstsze przyczyny zapalenia pochwy. Infekcja drożdżakowa pochwy Grzybicze zapalenie pochwy jest częstym stanem, który dotyka wiele kobiet. Szacuje się, że nawet 75% wszystkich kobiet przynajmniej raz w życiu doświadczy infekcji drożdżakowej. W większości przypadków, około 80% wszystkich przypadków grzybiczych, ten typ zapalenia jest spowodowany zakażeniem drożdżakowym przez grzyby „Candida Albicans”. Grzyby drożdżowe żyją naturalnie w błonie śluzowej pochwy wraz z bakteriami kwasu mlekowego, mikroorganizmami i innymi naturalnie występującymi bakteriami w pochwie. Jeśli jednak grzyby mają zapewnione dobre warunki wzrostu w pochwie, będą się za bardzo rozmnażać i powodować infekcję. Głównym objawem jest zwykle zwiększona wydzielina, która jest często gęsta, biała i grudkowata. Ma konsystencję zbliżoną do twarogu. Możesz również odczuwać swędzenie i pieczenie w pochwie. Infekcje grzybicze zwykle występują po leczeniu penicyliną i antybiotykami. Zabiegi te zabijają bakterie kwasu mlekowego, dzięki którym równowaga pochwy jest stabilna i kwaśna - dzięki temu odporna na bakterie i infekcje. Bez tych bakterii grzyby drożdżakowe mogą się rozmnażać i infekować. Waginoza bakteryjna Bakteryjne zapalenie pochwy występuje, gdy masz zaburzenie równowagi w pochwie, podobnie jak infekcja drożdżakowa. Zwykle z pochwy wydobywa się szarawa wydzielina i silny, “rybi” zapach. Jest to spowodowane przerostem bakterii „Gardnerella vaginalis”. Kiedy ta bakteria dominuje w pochwie, Twoje naturalne bakterie kwasu mlekowego nie są w stanie utrzymać naturalnie kwaśnego środowiska, które Cię chroni. Bakteria rozrasta się, gdy kwaśne pH w pochwie jest zmniejszone, a zamiast tego staje się bardziej neutralne (około 7 w skali pH). Na przykład pH pochwy może być mniej kwaśne, gdy wydzielina miesza się z nasieniem podczas stosunku płciowego. Nasienie jest obojętne, dlatego może zakłócać kwaśne środowisko i powodować dyskomfort intymny. Rzęsistkowica Jeśli nagle zauważysz, że wydzielina zmienia kolor na żółty lub zielonkawy, może to być oznaką zakażenia pasożytem Trichomonas. Trichomonas to rodzaj zapalenia pochwy, który może powodować nieprzyjemny zapach wydzieliny, której towarzyszy bolesność i ból w pochwie i wokół niej. Infekcja pasożytnicza przenoszona jest drogą płciową. Suchość i podrażnienie pochwy Inną postacią zapalenia pochwy jest „zanikowe zapalenie pochwy”, które jest zasadniczo suchością pochwy i podrażnieniem z powodu zmniejszonej ilości wydzieliny z pochwy. Szczególnie starsze kobiety odczuwają suchość błon śluzowych pochwy po menopauzie, co zmniejsza poziom wydzieliny. To zmniejszenie wydzieliny zmienia skład bakterii w pochwie, osłabiając mechanizmy obronne, co może zwiększyć podatność na infekcje bakteryjne. Suche i podrażnione błony śluzowe mogą powodować poważne problemy, w tym swędzenie, a nawet kłucie, lub też odczucie pieczenia. CZYTAJ WIĘCEJ: Łagodzenie suchości błony śluzowej w okresie menopauzy Skutki uboczne waginozy Generalnie zapalenie pochwy nie powoduje żadnych większych objawów poza bolesnym, nieprzyjemnym i dokuczliwym podrażnieniem. Jednak kobiety w ciąży powinny zwracać szczególną uwagę na stany zapalne. Infekcje pasożyta Trichomonas i brak równowagi spowodowany bakteryjnym zapaleniem pochwy mogą prowadzić do przedwczesnych porodów, osłabiając w ten sposób noworodka. Jak leczyć waginozę Jeśli masz już zapalenie pochwy, dostępne są zarówno globulki, jak i tabletki z kwasem mlekowym, które mogą pomóc przywrócić mechanizmy obronne pochwy. Możesz je kupić w aptece. Problemy z podrażnieniami okolic intymnych można również usunąć żelem. Na przykład, Femigel od Australian Bodycare doskonale nadaje się do łagodzenia zewnętrznych objawów. Leczy swędzenie, pieczenie i nieprzyjemne zapachy w okolicach intymnych australijski Olejek z Drzewa Herbacianego przeciwdziała wszelkim bakteriom. Żel ma wyregulowane pH, dzięki czemu pomaga przywrócić naturalne, kwaśne środowisko w okolicach intymnych. W badaniu klinicznym 9 na 10 kobiet doświadczyło dobrych wyników po zastosowaniu żelu. Najlepszym leczeniem zapalenia pochwy jest, jak w przypadku wszystkich innych schorzeń, zapobieganie. Możesz zminimalizować ryzyko zapalenia pochwy, podejmując następujące kroki zapobiegawcze: Zapewnij sobie dobrą codzienną higienę intymną za pomocą łagodnego mydła opracowanego do stosowania na genitaliach. Na przykład używaj Intim Wash od Australian Bodycare: delikatnie oczyszcza on obszar z bakterii, jednocześnie utrzymując wilgotność skóry, dzięki czemu nie podrażnia. Użyj żelu, który pomaga utrzymać naturalną równowagę bakteryjną wokół zewnętrznych narządów płciowych. Femi Daily to żel, który skutecznie przeciwdziała bakteriom, pomagając regulować poziom nawilżenia i utrzymywać harmonię. Żel jest testowany dermatologicznie i jest odpowiedni nawet dla wrażliwej skóry, ponieważ ma dedykowane pH do stosowania w okolicach intymnych. – W miarę możliwości unikaj noszenia wkładek higienicznych lub podpasek. Niepotrzebne noszenie tych elementów stwarza dobre warunki wzrostu dla obcych bakterii i grzybów. Atroficzne zapalenie pochwy, zwane też zanikowym zapaleniem pochwy lub starczym zapaleniem pochwy, to – obok objawów wazomotorycznych – najuciążliwszy problem pacjentek w okresie pomenopauzalnym. Związane jest to przede wszystkim z zachodzącymi w tym czasie zmianami hormonalnymi – jakie konkretnie przyczyny stoją za atrofią pochwy, jakie towarzyszą jej objawy i jak można ją leczyć? Atrofia narządów układu moczowo-płciowego Menopauza wiąże się z ograniczeniem funkcji endokrynnej jajników, co skutkuje spadkiem stężeń hormonów płciowych pochodzenia jajnikowego – w szczególności estrogenów. Niedobory steroidów płciowych prowadzą zaś do zmian w narządach płciowych i dolnym odcinku układu moczowego, czyli atrofii urogenitalnej (urogenital atrophy), która obejmuje również pochwę. Co ważne, hormony sterydowe silnie oddziałują przede wszystkim na znajdującą się w pochwie błonę śluzową, jednak ich niedobory prowadzą nie tylko do zanikowego zapalenia nabłonka błony śluzowej pochwy, lecz także wzrostu pH i zmiany składu fizjologicznej flory bakteryjnej. Atrofia nabłonka pochwy skutkuje powstawaniem w nim szczelin, które mogą bezpośrednio przyczyniać się do rozwoju zanikowego zapalenia pochwy. Sam narząd staje się krótszy, węższy, a jego ściany tracą napięcie i elastyczność. Sklepienia pochwy wygładzają się, a nabłonek łatwo ulega uszkodzeniom mechanicznym. Pacjentki skarżą się na suchość, pieczenie oraz świąd pochwy i sromu. Do ustalenia stopnia nasilenia atrofii pochwowej wykorzystuje się tzw. skalę Glorii Bachmann. Jak to zostało wspomniane, atrofia urogenitalna dotyczy także innych narządów układu moczowo-płciowego. Zmiany prowadzą do atrofii nabłonka cewki moczowej, sromu i łechtaczki. Dochodzi do spłaszczenia wzgórka łonowego, utraty wilgotności warg sromowych oraz owłosienia łonowego. Warto pamiętać, że tego typu dolegliwości wpływają wyjątkowo niekorzystnie na stan zdrowia pacjentek. Mogą wiązać się z nietrzymaniem moczu, nawrotowymi zakażeniami pochwy, sromu, cewki i pęcherza moczowego. U blisko 50 proc. pacjentek z zanikowym zapaleniem pochwy występuje dysuria (bolesność i pieczenie podczas oddawania moczu). Co więcej, jest to także trudny stan pod względem psychicznym – kobieta musi zaakceptować zachodzące w jej ciele transformacje oraz radzić sobie na co dzień z uciążliwymi dolegliwościami, w czym nie pomagają intensywne zmiany hormonalne (mogą wpływać także na nastrój i powodować zaburzenia w tym zakresie – z depresją włącznie). Objawy atrofii pochwy Opisany wyżej hipoestrogenizm jest podstawowym czynnikiem etiologicznym atrofii pochwy. Zwykle pierwszym objawem zmian zachodzących w układzie moczowo-płciowym jest nadmierna suchość pochwy, która wynika z zaburzeń produkcji śluzu przez gruczoły błony śluzowej pochwy i kanału szyjki macicy. Utrata wilgotności w tych obszarach powoduje nie tylko dyspareunię (bolesność podczas stosunków seksualnych), lecz także wpływa na zmianę pH pochwy i zanik fizjologicznej flory bakteryjnej. Wykładnikami zmian zanikowych pochwy są bladość i ścieńczenie nabłonka wyściełającego, który po menopauzie składa się tylko z paru warstw komórek podstawnych. Pojawia się skłonność do powstawania wybroczyn i płytkich owrzodzeń nawet przy nieznacznych urazach pochwy. Po stosunkach seksualnych występują zaś plamienia i krwawienia z dróg rodnych. Atrofia pochwy – choroba przewlekła Niskie stężenie estrogenów zaburza system obronny, w konsekwencji czego pochwa staje się bardziej podatna na zakażenia, zwłaszcza patogenami migrującymi ze sromu i okolic odbytu – głównie bakteriami Streptococcus sp., Enterococcus sp., Escherichia coli. Często zakażeniom pochwy towarzyszą infekcje cewki, pęcherza moczowego i bakteriuria. Objawy atrofii pochwy, w przeciwieństwie do objawów naczyniowo-ruchowych, nie ustępują z upływem czasu – przeciwnie, choroba wykazuje duże tendencje do progresji. Pacjentki powinny mieć świadomość, że to schorzenie przewlekłe, które wymaga długotrwałego leczenia. Na zanikowe zapalenie pochwy najczęściej cierpią kobiety pomiędzy 5. a 7. dekadą życia, jednak w niektórych przypadkach choroba rozwija się również w młodszym wieku. Niedobory estrogenu mogą wystąpić u matek karmiących, kobiet po obustronnej owariektomii lub pacjentek leczonych z powodu raka piersi. Leczenie hormonalne zanikowego zapalenia pochwy Leczenie atrofii pochwy powinno opierać się przede wszystkim na terapii hormonalnej, lecz nie należy zapominać także o zmianie stylu życia i stosowaniu preparatów nawilżających. Estrogenoterapia jest metodą z wyboru leczenia zmian zanikowych pochwy. Terapia hormonalna obejmuje głównie estrogeny, lecz w niektórych przypadkach mogą istnieć wskazania do podawania także progestagenów i androgenów. Estrogeny aplikuje się miejscowo (dopochwowo) lub ogólnoustrojowo. Leki do stosowania miejscowego są dostępne w postaci kremów, globulek i tabletek. Leki dopochwowe omijają krążenie wrotne i wyróżniają się wyższym stopniem bezpieczeństwa oraz tolerancji. Miejscowa terapia hormonalna jest zwykle leczeniem pierwszego rzutu, które w krótkim czasie znosi objawy atrofii pochwy. W leczeniu systemowym z reguły wykorzystuje się niskie dawki hormonów podawanych doustnie lub przezskórnie. Niskodawkowa terapia odznacza się dobrym profilem bezpieczeństwa, rzadszym występowaniem powikłań lub objawów ubocznych. Leczenie niehormonalne atrofii pochwy W leczeniu niehormonalnym stosuje się nawilżacze pochwy i lubrykanty, które redukują bolesność podczas kontaktów seksualnych. Do łagodzenia dolegliwości towarzyszących stanom zapalnym pochwy i sromu (jak pieczenie, świąd czy uciążliwe upławy) wykorzystuje się zaś roztwór chlorowodorku benzydaminy. Służy do przemywania zewnętrznych narządów płciowych i wykazuje działanie przeciwzapalne, przeciwbólowe, antyseptyczne i miejscowo znieczulające. Preparaty tego typu są dostępne w aptekach bez recepty. W przypadku atrofii pochwy pacjentkom zaleca się także: zmianę stylu życia – przede wszystkim rezygnację z palenia tytoniu, który potęguje katabolizm estrogenów;regularne współżycie seksualne – wywiera pozytywny wpływ na stan błony śluzowej pochwy oraz poprawia przepływ krwi przez narządy miednicy mniejszej;stosowanie właściwej diety – należy uwzględnić w niej fitoestrogeny (soja, tofu, mleko sojowe, rośliny strączkowe etc.) oraz wykluczyć produkty, które mogą nasilać objawy (jak np. pieprz, papryka, czekolada, alkohol);stosowanie delikatnych środków do higieny intymnej;rezygnację z obcisłej bielizny wykonanej ze sztucznych materiałów – warto zaopatrzyć się w przewiewną bieliznę, która jest stworzona z naturalnych tkanin (przede wszystkim bawełny).

domowe sposoby na zanikowe zapalenie pochwy